یک تیم تحقیقاتی با استفاده از بودجه مرکز تحقیقات دارپا (سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی) در حال بررسی راه‌های جدیدی هستند تا بجای استفاده از دارو و بوسیله باکتری‌های مهاجم به جنگ با میکروب‌ها بپردازند.

 باکتریهای مهاجم نوع خاصی از باکتری‌های درنده هستند که حریصانه موجودات زنده تک سلولی همتای خود را می‌بلعند.

در واقع، باکتری‌های مهاجم هیچ مشکلی در نابودی برخی از مهمترین اشکال میکروب‌های مقاوم در برابر دارو ندارند.

سازمان بهداشت جهانی WHO ، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری CDC و موسسه ملی سلامت NIH همگی بر این باورند که پاتوژنهای مقاوم در برابر دارو بزرگترین عامل گرم شدن کره زمین هستند.

محققان در این پژوهش به دنبال استفاده از باکتریهای مهاجم به عنوان یک آنتی بیوتیک زنده هستند.

در چند سال گذشته، محققان آزمایش‌های مختلفی را برای یافتن دو باکتری مهاجم بدلوویبریو و میکاویبریو در برابر برخی از مرگبارترین پاتوژن‌های انسانی انجام داده‌اند.

این باکتری‌های مهاجم می‌توانند در مبارزه با آلودگی درجاییکه آنتی بیوتیک‌ها در مبارزه با میکروبها ناتوان باشند، کمک کنند.

تلاش‌های آزمایشگاهی میکروبیولوژیست‌های آمریکایی بر این اساس است که با بررسی دو نوع از باکتری‌های مهاجم تعداد زیادی از عوامل بیماری‌زای شناخته شده را نابود کنند.

باکتری بدلوویبریو قابلیت این را دارد که حتی زمانیکه میکروبها به لایه‌های زیستی تبدیل میشوند، آنها را از بین ببرد. آنها به این لایه‌های زیستی چسبیده، آنها را سوراخ کرده و وارد آن می‌شوند و شروع به تجزیه آنها می‌کنند. پس از این کار هر یک سلول حدودا به 80 سلول تقسیم می‌شود.

باکتری میکاویبریو از یک حالت کاملا متفاوت اما به همان اندازه هولناک برای حمله به این میکروبها استفاده می‌کند. این باکتری مهاجم خود را به خارج از شکار خود متصل کرده و مانند یک خون آشام شروع به مکیدن طعمه خود می‌کند.

تحقیقات نشان داده که هر یک از این باکتری‌های مهاجم می‌توانند طیف گسترده‌ای از ارگانیسم‌های بیماری، از جمله سودوموناس، که باعث عفونت زخم شده و ویبریوکلرا را از بین ببرند.

آزمایشات سیستماتیک محققان حاکی از آن است که هر دو باکتری مهاجم دارای کارآیی های قابل توجهی هستند. باکتری بدلوویبریو قادر است 68 تا 83 نوع از باکتری‌های آزمایش شده را نابود کند، باکتری میکاویبریو نیز می‌تواند 57 تا 89 نوع از آنها را از بین ببرد.

به عنوان مثال، کلبسیلا پنومونیا و پسودوموناس آئروگینوزا دو عامل بیماری‌زای مشهور التهابات ریوی که به ویژه در بیماران مبتلا به فیبروز سیستیکی به سختی قابل درمان هستند از طعمه‌های بالقوه این باکتری‌های مهاجم محسوب می‌شوند.

با توجه به گسترش باکتری‌های مقاوم، محققان در جستجوی جایگزین‌هایی برای آنتی‌بیوتیک‌های رایج هستند که به بدن انسان ضرری نرساند و از عوارض جانبی کمتری برخوردار باشد. به همین دلیل استفاده از باکتری‌های مهاجم مانند بدلوویبریو یا ویروس‌هایی از گروه باکتریوفاژها که آنتی بیوتیک‌های زنده هستند، از سال‌ها پیش مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.